Tegenslag

21 mei 2021

Nee, dat is natuurlijk overdreven.. Maar die wil om te bewegen was ver te zoeken zaterdag. Slapen wilde ik. Ik voelde mij dag 6 "bleh.." ik ben niet gaan fietsen want dat ding was te laag, veel te laag.. daarom haalde ik denk ik ook maar net de 5 minuten. En hij stond op zijn hoogst. Ik denk dat het echt voor gekrompen bejaarde was om te huren, maar niet voor iemand die 1,76 is. Dus we hebben er een gekocht . Niet duur trouwens, ik zocht gewoon op "hometrainer kopen" en kwam op de lidl webshop voor €302(incl btw) heb je een nieuwe, wel zelf ff in elkaar zetten..

Het plassen kriebelde ook een beetje maar verder dacht ik er niet echt bij na. Dag later werd het erger en tintelde het plassen, "gelukkig morgen maandag, dan kan mijn moeder even mijn urine brengen bij de huisarts". En inderdaad, een urineweg infectie, mijn moeder ging langs de apotheek om mijn antibiotica te halen. Maandag voelde ik me verder wel fit, mijn neuroloog van Bonaire belde, dit vind ik altijd leuk, omdat ik ook graag wilde vertellen wat er nu al is veranderd. Ik vertelde ook dat mijn familie die ik in Moskou al aan de telefoon had, zeiden dat ik "vlotter praat, dat ik niet meer zo sloom praat" daar was ze het mee eens, ze vond me opgewekt en heel vrolijk (natuurlijk!! ben ik vrolijk ik heb de BEHANDELING VAN MIJN DROMEN gehad) ook vertelde ik gelijk dat ik blaasontsteking heb, en dat mijn moeder zometeen antibiotica gaat ophalen bij de apotheek. Ze adviseerde mij om ook mijn behandelend neuroloog in Nederland (VUmc) op de hoogte te brengen, want mijn neuroloog van Bonaire heeft in Nederland natuurlijk geen dossier van mij, alleen op Bonaire en mijn behandelend neuroloog heeft natuurlijk wel een dossier, dus dit heb ik ook gedaan, VUmc weet er van en het staat ook al netjes in mijn dossier. Na het starten van de antibiotica ging het prik gevoel wel weg, maar ik heb wel nog steeds het gevoel als of ik me niet helemaal leeg plas.. Maar de antibiotica duurt nog t/m zondag. Vandaag moest ik voor bloed prikken naar de huisarts, ik was hier zelf nog niet geweest omdat ik even wilde vertellen wat er precies is gedaan en daarom wilde ik specifiek bij 1 van de 2 huisartsen en daar was alleen vandaag plek. Maar bij bloedonderzoek hoort ook urine onderzoek. Dus ook weer een plasje mee. Goede nieuws is plasje is schoon. Ookal voelt het nog niet zo, maar we hebben nog even t/m zondag... Maar ik begin dit verhaaltje dat het bergafwaarts ging, maar behalve dat ik praat over blaasontsteking, zeg ik verder niks... Dus daar gaan we het nu over hebben ; trap lopen gaat ineens moeilijk, lopen zelf gaat ineens moeilijk, mijn arm die zo goed mee deed ligt er weer bij als een zombie. Die spasme zat/zit ook in mijn been dus naar de wc gaan gaat ook ineens weer met een trillend been, dat ik mijn knieën bij elkaar moet drukken om een beetje normaal op de wc te kunnen zitten.. Pfffff ff balen, kei hard balen..Maar ik zou Suzanne niet zijn, als ik het positieve er niet van in zou zien, zie je het niet? Dan zoek je maar iets positiefs. Ieder nadeel heeft tenslotte een voordeel!!!

Dus de voordelen aan dat het nu shit gaat, is dat ik ff besef wat er allemaal NU AL GOED GING. Gewoon door het feit dat ik de behandeling heb gehad. Dat was dus ;- lopen ging goed- m'n tril hoofd was weg (ik ben nu weer een soort bobble-head)- ik typte weer met 2 handen!! Dat doe ik al een jaar niet meer vanwege de spasme in mijn linkerarm, ik drukte allerlei knoppen in met typen. Nu doet hij nog niet veel, een beetje me pinkie en verder kon hij rustig liggen op m'n toetsenbord zonder rare knoppen in te drukken. - ik ging soepel naar de wc. - ik praatte super vlot.- traplopen ging super. - balans was goed.- ik had geen pijn in m'n benen (ineens is die kut MS pijn in m'n benen er weer!!)- mijn oog trilde niet meer (wat nu weer super irritant is, ook met ditt schrijven heeft mijn oog al 10 x het hele scherm in 1 seconden gezien, dat ik niet meer weet of het nou wel klopt wat ik heb getypt.. Maar dat zie ik straks wel, bij het na lezen.. Als 'tie al gepost is, dat leest makkelijker - 𝗶𝗸 𝘃𝗲𝗿𝗴𝗮𝘁 𝗲𝗿 𝗻𝗼𝗴 éé𝗻, 𝗛𝗔𝗡𝗗𝗘𝗡 𝗪𝗔𝗦𝗦𝗘𝗡! Vorigjaar maart, 10 maart om precies te zijn, kwam ik aan in Nederland. En precies lockdown #1 begon. Wat betekende extra handen wassen, echt heel veel.. Dit ging gewoon normaal.. Naar mate de maanden voorbij gingen, de onderzoeken liepen ging dit steeds moeilijker.. En ik maar uitleggen dat ze is moesten opschieten want ik ga steeds meer achteruit..dingen gaan steeds moeilijker.. "𝒌𝒖𝒏 𝒋𝒆 𝒆𝒆𝒏 𝒗𝒐𝒐𝒓𝒃𝒆𝒆𝒍𝒅 𝒏𝒐𝒆𝒎𝒆𝒏 𝒗𝒂𝒏 𝒘𝒂𝒕"... Nou toen begon dus de spasme. Handen wassen werd moeilijker, ik spetterende alles onder, squats gingen niet meer zoals voorheen.. Gelukkig bedacht mijn fysiotherapeute daar een truckje voor; een kussen tussen mijn knieën en naar binnen drukken.. Maar dat handen wassen, ik spetterde alles onder.. Maar, dat dus.. Ging ook goed, ik kon normaal mijn handen wassen , net als m'n been..

Zoals mijn mede-strijder Eveline het noemde "een sneak preview" van wat de toekomst mij brengt.. Nu nog even wachten tot de antibiotica is afgelopen, want een bijwerking is dus suf zijn dus maandag, misschien dinsdag, (antibiotica eerst 48 uur er uit) een nieuwe start, back to the only way is up modus